De alimentatienormen van de Expertgroep Alimentatienormen adviseert bij de berekening van de draagkracht van ouders uit te gaan van een forfaitaire woonlast. De netto woonlast wordt gelijkgesteld aan 30% van het netto inkomen. Wat als de feitelijke woonlast aanmerkelijk lager is? De Hoge Raad gaf hier recentelijk antwoord op.
Wat was de situatie?
De draagkracht van ouders samen was niet voldoende om te voorzien in de behoefte van de kinderen. De forfaitaire woonlast van de man bedraagt € 678,- per maand en de feitelijke woonlast slechts € 95,- per maand. De woonlast van de man is laag doordat hij de overwaarde van zijn vorige woning had gebruikt om een nieuwe woning te kopen. De vrouw had de rechtbank en het hof verzocht uit te gaan van de feitelijke woonlast van de man, waardoor hij een hoger bedrag aan kinderalimentatie kon betalen. De rechtbank en het hof hielden vast aan de forfaitaire woonlast.
De Hoge Raad dacht er in deze specifieke zaak anders over. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat het hanteren van de forfaitaire woonlast op zichzelf niet in strijd is met de wettelijke maatstaven. De toepassing van de forfaitaire woonlast draagt bij aan de voorspelbaarheid en rechtszekerheid en voorkomt dat iedere wijziging in de woonlasten tot aanpassing van de alimentatie leidt, met mogelijke procedures tot gevolg. Wijzigingsverzoeken zijn in de regel niet in het belang van ex-partners en de kinderen, omdat dit vaak weer tot escalatie leidt en de verhoudingen onder druk komen te staan.
Maar als bij toepassing van de forfaitaire woonlast niet kan worden voorzien in de behoefte van de kinderen en de feitelijke woonlast duurzaam lager is dan de forfaitaire woonlast, zal de rechtbank moeten beoordelen of de draagkracht van die ouder bij toepassing van de wettelijke woonlast zou leiden tot een hogere alimentatie voor de kinderen. Als dat het geval is, moet de rechter de hogere bijdrage opleggen of te motiveren waarom er geen aanleiding is om de hogere bijdrage op te leggen.
De Hoge Raad heeft de uitspraak van het hof vernietigd en de zaak naar een ander hof verwezen.
